تحلیل موضوعات اقتصادی ، اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی

زیانهای داروی مرفین

«زیا‌ن‌های مرفین بر بدن» را بخوانید

بررسی زیان‌های مرفین بر روحیه افراد، کنش‌ها و رفتار آنان در زندگی شخصی و حرفه‌ای در کتاب «زیان‌های مرفین بر بدن» گنجانده شده است.
به گزارش خبرآنلاین، کتاب «زیان‌های مرفین بر بدن» نوشته هدایت صحرایی تا مهر ماه سال جاری از سوی انتشارات اسپند هنر منتشر می‌شود. این کتاب برای نخستین بار در ایران منتشر شده و دربردارنده مطالب متنوع و مختلفی از آسیب‌های ماده اعتیادآور مرفین بر سیستم عصبی بدن است. این کتاب حاصل تحقیقات 13 ساله گروهی از محققان حوزه‌های مختلف مواد اعتیادآور و نیز چکیده 20 پایان‌نامه دانشجویی است.

مرفین دارای اثر ضد درد ویژه‌ای می‌باشد و تمام مشتقات آن نیز اعم از مصنوع نیمه مصنوع دارای این اثر انتخابی می‌باشند. مثلا تصور کنیم که سوزنی را در پوست فرو بریم یا جسم داغی را روی پوست بگذاریم. شخص احساس درد می‌کند و همزمان چهره‌اش وضعیت عاطفی خاصی به خود می‌گیرد که این عمل مربوط است به تحریک پوستی بوسیله انتهاهای اعصاب منتشره در پوست گرفته شده و از طریق نخاع به مغز می‌رود و در آنجا در نقاط بخصوصی با سایر نقاط مغز که بنحوی عواطف فرد را کنترل می‌کنند مرتبط می‌گردد.

این تحریک موجب بروز حالت عاطفی خاصی می‌گردد. مرفین بر روی گیرنده پوستی درد تاثیر چندانی ندارد و شخصی که مرفین به او تزریق شده ناتوان از درک تحریک نیست درک این تحریک ممکن است حتی کاهش نیابد و تنها واکنشهایی که پس از احساس درد تظاهر می‌کنند از بین روند به این معنی که شخص اظهار می‌کند که درد هنوز موجود است اما او احساس راحتی می‌کند پس می‌توان نتیجه گرفت که درک تحریک‌های پوستی ، بینایی ، شنوایی و ارتعاشات با مرفین از بین نمی‌رود بلکه در واکنش عاطفی درک درد تغییر حاصل می‌شود.

مرفین به دلایل خاصل بر دردهای مبهم بیشتر از دردهای غیر مبهم حمله‌ای موثر است. گواینکه که در مقادیر زیاد دردهای ناشی از انسداد مجاری ادرار یا گوارش را نیز تسکین می‌دهد برای ایجاد اثر ضد درد باید گفت که اثر بر سلسله اعصاب مرکزی است تغییری که مخدرها در آستانه درک درد ایجاد می‌کنند نمی‌تواند توجیه کننده اثر ضد درد آنها باشد. همچنین به علت آنکه در واکنش انتهای اعصاب محیطی و انتقال الکتریکی در اعصاب محیطی تغییری نمی‌شود از این عوامل نیز نمی‌توانند علت اثر ضد درد مرفین و سایر مخدرهای باشند. آنچه امروزه مطرح است نقاطی از تالاموس و سیستم لیمبیک می‌باشند که گیرنده‌های مخدرها در آنهاست.